Przejdź do zawartości

Dyskusja:Rewolucja seksualna

Treść strony nie jest dostępna w innych językach.
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

No, tylko nie ABBA. Kompletnie nie pasuje: raz - była dużo później i dwa - nie miała nic wspólnego z rewolucją obyczajową. Wręcz przeciwnie - to był bardzo "elegancki" zespół wyglądający jak z establishmentu.

Część o rewolucji seksualno-obyczajowej w Polsce jest napisana w takim tonie, jakby piszący bardzo żałował i piętnował fakt, że nie mogła się ona dokonać naszym kraju w latach 60., a tylko "dopiero" na przełomie lat 80. i 90. ... To raczej obrzydliwe...

pytanie

[edytuj kod]

dlaczego miałoby to być "obrzydliwe"?

Odpowiedź: Naprawdę nie widzisz nic obrzydliwego we wszechobecnym, za przeproszeniem, seksie i bandach ludzi wrzeszczących że jest im za dobrze? Że komunizm to dobry system? Że wszystko wolno i wszystko jest wszystkich?


{{POV}} w sekcji "Kryzys religii"

[edytuj kod]

Wstawiłem szablon {{POV}} w sekcji "Kryzys religii", albowiem sekcja ta jest napisana tak, jakby jedyną (słuszną) religią był katolicyzm, a jedynym Kościołem - Kościół katolicki. BartłomiejB (dyskusja) 00:45, 21 paź 2010 (CEST)[odpowiedz]

Kryzys religii - przeiesienie

[edytuj kod]

Przenoszę fragment, wytłumaczenie niżej.

== Kryzys religii ==
Przemiany obyczajowe przyczyniły się także do gwałtownego pogłębienia się procesu sekularyzacji społeczeństw. Towarzyszyły temu malejąca ilość duchowieństwa, wzrost krytyki hierarchii kościelnej, sprzeciw wiernych wobec ingerencji Kościoła rzymskokatolickiego w życie publiczne oraz wzrost nastrojów antyklerykalnych. W odpowiedzi na gwałtowne przemiany społeczne i polityczne papież Jan XXIII w 1962 roku zdecydował się zwołać Sobór watykański II w celu zreformowania Kościoła i rozpoczęcia dialogu ekumenicznego z innymi wyznaniami chrześcijańskimi. Wydarzenie to oprócz ocen w pełni entuzjastycznych spotkało się także z dużą krytyką zarówno ze strony środowisk konserwatywnych, jak i liberalnych. Krytycy konserwatywni zarzucali, że Kościół uległ wpływom modernizmu, zaś kręgi liberalne, wolnomularskie i antyklerykalne donosiły, że Kościół wciąż pozostał nastawioną na bogactwo i niezależną od wiernych instytucją niedemokratyczną. Dodatkową burzę rozpętała encyklika „Humanae Vitae” wydana przez papieża Pawła VI, w której zostały potępione wszelakie sztuczne regulacje narodzin. Encyklika ta wywołała lawinę głosów krytycznych nawet wśród bardzo religijnych rodzin, według których sprawa kontroli poczęć i urodzeń powinna należeć wyłącznie do indywidualnego sumienia. Skutkiem tych wydarzeń było pojawienie się subiektywizacji w wyznawaniu wiary, negowanie wielowiekowych doktryn, odrzucanie dogmatów i otwartość na nowe doświadczenia religijne. Uaktywniły się jednostki odrzucające wiodącą rolę Kościoła jako instytucji, a skupiające się na duchowości, niekoniecznie chrześcijańskiej. Konkurencyjne i atrakcyjne okazały się niezinstytucjonalizowane, niezhierarchizowane i niezbiurokratyzowane religie Azji Wschodniej, takie jak hare kryszna, hinduizm, buddyzm czy taoizm, jak również New Age oraz praktyki okultystyczne i satanistyczne. Doprowadziło to do zaniku masowej identyfikacji z Kościołem, ponieważ ten przestał być postrzegany jako instytucja w pełni zaspokajająca potrzeby wiernych. W wielu krajach w ciągu kilku lat miliony ludzi przestały chodzić do kościołów na nabożeństwa, a tysiące księży i osób zakonnych porzuciły święcenia kapłańskie i założyły rodziny. Coraz rzadziej odwiedzane budynki kościelne zamykano i przerabiano na biblioteki, galerie, sale koncertowe, centra kosmetyczno-rekreacyjne, a nawet na dyskoteki. Zmiany na ogół niekorzystne dla Kościoła dokonywały się bardzo wyraźnie nawet w tak konserwatywnych wówczas krajach, jak Belgia, Bawaria, Austria, Szwajcaria i prowincja Quebec (np. Spokojna Rewolucja).
Wśród osób, które jeszcze nie odeszły od Kościołów, pojawiły się liczne wątpliwości co do słuszności chrześcijaństwa. Doprowadziły one do tego, że w wielu społeczeństwach w Europie, Ameryce Północnej i w Australii czy Nowej Zelandii, to nie Kościoły ewangelizowały, ale świeccy katecheci, zbuntowani wierni, media i parlamentarzyści zaczęli kształtować Kościoły według własnych potrzeb, zasad i poglądów. Na skutek wyraźnego osłabienia religijności i odpływu wiernych, słynące niegdyś z wykładni restrykcyjnej etyki seksualnej Kościoły luterańskie, reformowane, anglikańskie, prezbiteriańskie i niektóre ewangelikalne zmieniły oficjalne stanowisko względem roli płci w małżeństwach, przedmałżeńskiej aktywności seksualnej i homoseksualizmu. Przykładowo w niektórych z tych Kościołów zaczęto dopuszczać kobiety do pełnienia funkcji kapłańskich (w tym biskupich), jak również zaprzestano różnicowania wiernych ze względu na preferencje seksualne i styl życia. Ale zmiany te nie we wszystkich krajach dokonywały się w sposób jednakowy. Dania, Szwecja i Holandia jeszcze w połowie lat 60. pozostawały europejskimi bastionami purytańskiej obyczajowości, pruderii i gorliwej religijności. Lecz wystarczyło zaledwie kilka lat rewolucji, aby stały się symbolami daleko posuniętej sekularyzacji, upadku dobrych obyczajów i seksualnego wyzwolenia. W krajach tych gwałtownie bowiem wzrosła produkcja twardej pornografii, liczba aborcji, związków kohabitacyjnych i urodzeń pozamałżeńskich. Natomiast w Irlandii nowe ideologie upowszechniały się aż przez dwie lub trzy dekady. Natrafiały one bowiem na potężne przeszkody, jakimi były dobrze zakotwiczony w mentalności Irlandczyków narodowy konserwatyzm, dominujące na irlandzkiej scenie politycznej partie prawicowe i niezwykle wpływowy Kościół rzymskokatolicki.


Cały ten fragment nie posiada ani jednego źródła. Faktycznie, być może wiele twierdzeń ma coś wspólnego z rzeczywistością, ale takie jak "Wśród osób, które jeszcze nie odeszły od Kościołów, pojawiły się liczne wątpliwości co do słuszności chrześcijaństwa." podpadają pod WP:WER i WP:OR. "Przemiany obyczajowe przyczyniły się także do gwałtownego pogłębienia się procesu sekularyzacji społeczeństw." Też jest bez pokrycia. Wiele czynników mogło mieć wpływ na sekularyzację. Udowodnienie, że to akurat przemiany obyczajowe były dominujące, będzie co najmniej ciężkie. Nie mam nic przeciwko przywracaniu dobrze uźródłowionych informacji, zdanie po zdaniu. Aktualnie to jeden wielki WP:OR, dlatego przeniosłem. Pozdrawiam Ja ja ja ja (dyskusja) 22:08, 20 gru 2011 (CET)[odpowiedz]

Rewolucja seksualna nie równa się: "wszystko co działo się w kulturze w latach 60-tych"

[edytuj kod]

Przerobiłem artykuł usuwając wszystkie wzmianki całkowicie niezwiązane z rewolucją seksualną. Na przykład muzyka Led Zepellin, Rolling Stones czy wszystkie inne prądy muzyczne z latch 60-tych, filmy Ingmara Bergmana - to wszystko wydaje mi się całkowicie off topic. Tematyka ruchów kontrkulturowych powinna być omówiona w osobnym haśle na ten temat, podobnie tematyka protestów przeciwko wojnie w Wietnamie, Maja 68, muzyka itd itd. Warto moim zdaniem utrzymać to hasło dookoła kluczowego tematu: seksualności i zmianach obyczajowych w latach 60-tych, 70-tych. Jeśli coś nie wiążę się z seksualnością w omawianym okresie nie powinno być uwzględnione w tym miejscu. pawelmxm (dyskusja) 22:44, 11 kwi 2019 (CEST)[odpowiedz]